Odwyk

PRYWATNY OŚRODEK ODWYKOWY

Prywatny ośrodek odwykowy często jest tzw. ostatnią deską ratunku, ponieważ ratuje uzależnionemu życie chroniąc go od przedwczesnej śmierci. Pobyt w takim prywatnym ośrodku odwykowym bywa początkiem zmiany, a najważniejszym celem pierwszego etapu jest wzbudzenie i wzmocnienie motywacji do leczenia uzależnienia. W osiągnięciu tego celu konieczne jest wykonanie następujących zadań:

Nawiązanie kontaktu.
Rozpoznanie problemów życiowych i powiązanie ich z piciem lub zażywaniem
Diagnoza uzależnienia od alkoholu lub narkotyków
Ukazanie korzyści, jakie może przynieść terapia
Informacja o metodach i warunkach leczenia
Stworzenie planu pomagającego utrzymać abstynencję
Nawiązanie kontaktu z osoba znaczącą dla pacjenta, która wspierałaby jego leczenie
Zwarcie kontraktu na udział w programie terapeutycznym
W większości przypadków cele te realizowane są w czasie pierwszych rozmów z terapeutą.

Prywatny ośrodek odwykowy po przeanalizowaniu powyższych elementów przyjmuje pacjenta na oddział, na którym pobyt składa się z trzech etapów:

Pierwszym etapem pobytu w prywatnym ośrodku odwykowym jest jedno- lub kilkudniowa detoksykacja, czyli odtrucie alkoholowe, narkotykowe, lekowe. Jeżeli osoba piła alkohol lub coś zażywała w ciągu i nie może sama przestać tego robić, ponieważ pojawiają się tzw. objawy abstynencyjne (lęk, drgawki, padaczka, delirium itp.) to odstawienie alkoholu, lub zażywanej substancji bez wsparcia farmakologicznego i nadzoru medycznego może spowodować zagrożenie dla życia. Natomiast jeżeli osoba przyjeżdża do ośrodka trzeźwa, to rozpoczyna pobyt już od drugiego etapu.
Drugim etapem pobytu w naszym prywatnym ośrodku odwykowym jest 28-dniowa psychoterapia uzależnienia mająca na celu ujawnienie u osób uzależnionych dysfunkcjonalnych przekonań i destrukcyjnych wzorców życia z alkoholem, narkotykami, lekami oraz nauczenia ich konstruktywnych zachowań, radzenia sobie z emocjami i głodem alkoholowym, narkotykowym, lekowym.
Trzecim etapem jednak już bez pobytu w naszym prywatnym ośrodku odwykowym, a w formie dochodzącej indywidualnej jest terapia pogłębiona – uzupełniająca. Z reguły jest to indywidualna lub grupowa psychoterapia ambulatoryjna mająca na celu przepracowanie przyczyn picia alkoholu lub zażywania np. depresji, nerwicy, zaburzeń osobowości itp. W tej fazie zalecane są też wizyty w grupach wsparcia i samopomocy AA. W tej fazie możliwe są też sesje terapii systemowej – rodzinnej lub par. Ostatnia faza leczenia odwykowego polega również na zapobieganiu nawrotom picia alkoholu czy zażywania narkotyków, leków np. przy pomocy wsparcia farmakologicznego uzyskanego w ramach konsultacji psychiatrycznych.

Prywatny ośrodek odwykowy ustala następujące zasady pobytu: abstynencja od alkoholu, narkotyków, leków, aktywne uczestnictwo w zajęciach terapeutycznych, aktywna praca nad sobą, przyjmowanie i dawanie informacji zwrotnych. Ważnym elementem jest też nauka pacjentów rozpoznawania i radzenia sobie z pragnieniem picia, zażywania, wzmacnianie odporności na stres, uczenie się sposobów radzenia sobie z emocjami i obniżania napięcia.

PRYWATNY ODWYK

Jak wygląda prywatny odwyk alkoholowy? Z pewnością lepiej, niż w tzw. NFZ-owskim, ponieważ osoby korzystające z prywatnej opieki medycznej za nią płacą, to standard usług musi być wyższy niż w przypadku szpitalnego odwyku refundowanego przez NFZ. Prywatny odwyk odbywa się w prywatnych ośrodkach, a więc standard zakwaterowania oraz wyżywienia jest dużo wyższy niż w przyszpitalnych ośrodkach odwykowych. Nasz prywatny odwyk odbywa się w budynku wyposażonym w pokoje 1, 2, 3 i 4 osobowe z łazienkami, telewizorami, Wi-Fi i siłownię. Wyżywienie obejmują 4 posiłki dziennie, kawę herbatę i wodę mineralną. Zatem warunki zakwaterowania powinny być w miarę komfortowe z racji długiego pobytu. Czas trwania prywatnego odwyku w porównaniu z tzw. NFZ-owskim również jest inny. Ośrodki przyszpitalne na terapię odwykową przeznaczają 56 dni, a prywatne 28. Wynika to z tego, że Państwowe ośrodki odwykowe mają kontrakt z NFZ, który refunduje maksymalnie 56-dniowy pobyt pacjenta na oddziale, a więc oddziały odwykowe rozpisały program leczenia uzależnień właśnie na taki czasokres. Natomiast można ten program przepracować nieco szybciej, np. wg modelu amerykańskiego w 28 dni. Tematy są podobne i wszystkie programy, nieważne czy państwowe, czy prywatne bazują na wypracowaniu abstynencji jako celu terapii. Zatem prywatny odwyk alkoholowy zasadniczo jednak opiera się na terapii, a program w naszym ośrodku przedstawia się następująco:

Istota uzależnienia od substancji psychoaktywnych/ behawioralne – odniosę tę wiedzę do siebie
Objawy uzależnienia od substancji psychoaktywnych / behawioralne – odniosę tę wiedzę do siebie
Wyzwalacze zewnętrzne głodu alk., nark. i zalecenia dla osób trzeźwiejących
Wyzwalacze wewnętrzne głodu alk., nark. (myśli automatyczne, uczucia)
Uczucie złości (po co nam złość, jakie są sposoby radzenia sobie, jak ja przeżywam złość)
Uczucie lęku (po co nam lęk, jakie są sposoby radzenia sobie, jak ja radzę sobie z lękiem)
Uczucie wstydu (po co nam wstyd, jakie są sposoby radzenia sobie, jak ja przeżywam wstyd)
Uczucie smutku (po co nam smutek, jakie są sposoby radzenia sobie, jak ja przeżywam smutek)
Głód alkoholu i substancji / zachowań i jakie są sposoby, aby sobie z nim radzić
Co to jest nawrót uzależnienia jakie są sposoby radzenia sobie z nim
Dowiem się jak uzależnienie wpłynęło na moje zdrowie fizyczne i psychiczne (w tym depresje, zaburzenia lękowe itd.)
Dowiem się jak uzależnienie wpłynęło na mój obraz siebie, na mój system wartości, na moje poczucie skuteczności
Dowiem się jak uzależnienie wpłynęło na kontakty z bliskimi mi ludźmi
Dowiem się jak uzależnienie wpłynęło na moją rodzinę.
Określę, jakie potrzeby realizowałem używając substancji psychoaktywnych/ zachowań i zastanowię się, jak je w inny sposób realizować
Poznam 3 style zachowania i określę, która postawa jest mi bliższa (pasywna, agresywna, uległa), nauczę się odmawiać w asertywny sposób.
Dowiem się o uczuciach przyjemnych (po co nam one, jak ja je przeżywam i wyrażam) w kontekście relacji międzyludzkich i budowaniu sieci wsparcia
Dowiem się jaki jest mój system wartości, zastanowię się co jest dla mnie ważne, określę, jak realizować swoje priorytety
Dowiem się o roli motywacji w procesie trzeźwienia, poznam sposoby na budowanie motywacji, zastanowię się nad korzyściami z picia/brania/grania i korzyściami z trzeźwienia
Stworzę plan na moje dalsze trzeźwienie

W soboty Zjazdy absolwentów i Mitingi AA oraz Grupa wsparcia dla rodzin osób uzależnionych

Różnica między prywatnym odwykiem, a publicznym oprócz lepszych warunków zakwaterowania i wyżywienia często polega też na lepszym traktowaniu pacjentów przez personel.

Prywatny odwyk i czas jego trwania zależy od tego, czy osoba przyjeżdża trzeźwa, czy trzeba ją poddać detoksykacji. Jeżeli osoba wymaga odtrucia alkoholowego to czas trwania prywatnego odwyku się wydłuża. Sam detoks (odtrucie alkoholowe) w ramach prywatnego odwyku może trwać od jednego do nawet paru dni, w zależności od tego jak długo osoba piła alkohol ciągiem. Po zakończeniu odtrucia lub gdy osoba przyjeżdża trzeźwa, czas trwania prywatnego odwyku wynosi 28 dni.

Jak wysłać alkoholika na prywatny odwyk?

Aby wysłać alkoholika na prywatny odwyk tak samo jak na publiczny należy go do tego zachęcić, namówić lub w ostateczności zmusić. Aby zachęcić alkoholika do wyjazdu na prywatny odwyk można wybrać moment, gdy będzie np. na tzw. kacu po ciągu alkoholowym. Gdy będzie się źle czuł, będą się mu trzęsły ręce to chętniej zgodzi się na detoks i prywatny odwyk. Aby wysłać alkoholika na prywatny odwyk można również spróbować namówić go do tego wspólnie z rodziną. Procedura nazywa się interwencją wg Johnsona. Jeżeli żadne namowy nie zadziałają pozostaje zgłosić go do Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

PRYWATNY ODWYK CENA

Prywatny odwyk i cena jaką trzeba za tą usługę zapłacić zależy od: czasu trwania terapii, lokalizacji ośrodka odwykowego, oferowanych usług, a nawet atrakcji:

• Czas trwania prywatnego odwyku ma wpływ na cenę, czyli im dłużej trwa, tym drożej kosztuje.

• Lokalizacja prywatnego odwyku, czyli cena może być wyższa w ośrodkach zlokalizowanych w kurortach turystycznych.

• Oferowane prywatne usługi za odwyk będą zwiększać cenę, np. gdy oprócz odwyku osoba skorzysta z detoksu czy leczenia depresji lub nerwicy.

• Gdy prywatny odwyk oferuje basen, siłownię, saunę, wycieczki krajoznawcze itp. cena będzie wyższa.

Nasz prywatny odwyk i cena zależą od tego, w ilu osobowym pokoju pacjent wybierze zakwaterowanie:

• Prywatny odwyk z zakwaterowaniem w pokoju 1-osobowym – cena wynosi 9 tys. zł

• Prywatny odwyk z zakwaterowaniem w pokoju 2-osobowym – cena wynosi 8 tys. zł

• Prywatny odwyk z zakwaterowaniem w pokoju 3-osobowym – cena wynosi 7 tys. zł

• Prywatny odwyk z zakwaterowaniem w pokoju 4-osobowym – cena wynosi 6 tys. zł

W naszym ośrodku prywatny odwyk i cena za tą usługę obejmuje zakwaterowanie, wyżywienie, media, terapię grupową oraz indywidualną. Cena nie obejmuje detoksu, badań analitycznych oraz lekarstw, które to są płatne osobno.

Odwyk zasadniczo wszędzie wygląda podobnie i polega na odwykaniu od picia czy zażywania. Przykładowo w Niemczech również funkcjonuje określenie odwyk alkoholowy, czyli Alkoholentzug lub Alkoholentwöhnung funkcjonujący w znaczeniu odzwyczajenia od alkoholu i wygląda podobnie jak w Polsce. Wynika to z tego, że program terapii i zasady odwyku alkoholowego na całym świecie są podobne, tak jak leczenie innych chorób ma pewne standardy i Polska od nich nie odstępuje. Jednak mimo wielu podobieństw, istnieją pewne różnice w tym jak wygląda prywatny odwyk alkoholowy, które m.in. obejmują czas trwania.

Odwyk trwa:

12 miesięcy w ośrodkach Monar,
56 dni w publicznych placówkach przyszpitalnych,
28 dni w prywatnych ośrodkach terapii uzależnień.
1-10 dni trwa detoks alkoholowy

Odwyk prywatnie trwa 28 dni lub dłużej. Wynika to z tego, że prywatne ośrodki odwykowe pracują wg amerykańskiego intensywnego modelu leczenia uzależnień Minnesota, gdzie program terapii uzależnień jest rozłożony właśnie na 28 dni.

Jak skierować alkoholika na odwyk?

Aby skierować alkoholika na odwyk prywatny wystarczy ustalić termin rozpoczęcia terapii, nie jest wymagane skierowanie. Jeżeli ośrodek wykonuje odtrucie alkoholowe to pacjent może stawić się pod wpływem alkoholu, jednak należy się przed przyjazdem do ośrodka o tym upewnić.

Aby skierować alkoholika na odwyk publiczny (do NFZ) należy postarać się najpierw o skierowanie od lekarza, ponieważ w NFZ wymagane jest skierowanie. Z reguły na odwyk do NFZ pacjent musi stawić się trzeźwy, ponieważ ośrodki leczenia alkoholizmu NFZ nie wykonują odtrucia alkoholowego. Zajmują się tym Szpitalne Oddziały Leczenia Alkoholowych Zespołów Abstynencyjnych (OLAZA).

Skierowanie na odwyk

Skierowanie na odwyk może wystawić lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej (POZ), lub każdy inny lekarz, np. w ramach wypisu ze Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (SOR). Skierowanie jest wymagane do przyjęcia na Oddział Leczenia Alkoholizmu NFZ. Natomiast skierowanie nie jest wymagane do przyjęcia na prywatny odwyk. Warto pamiętać, że skierowanie na odwyk od lekarza specjalisty jest ważne przez okres 30 dni od daty wystawienia.

Przymusowy odwyk

Przymusowe leczenie odwykowe reguluje prawo:

Ustawą z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeksu karnego.
Ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Sądowy odwyk

Sądowy odwyk lub fachowo zwane sądowe przymusowe leczenie odwykowe można zasądzić wobec osób, które w związku z uzależnieniem od alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego lub demoralizację małoletnich albo uchylają się od pracy bądź systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny.

Jak zgłosić alkoholika na odwyk?

Aby zgłosić alkoholika na odwyk najpierw trzeba rozpocząć procedurę przymusowego leczenia odwykowego. Żeby rozpocząć sądowe leczenie odwykowe należy zgłosić osobę do Gminnej lub Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. W przypadku uzależnienia od narkotyków, tak samo jak w przypadku uzależnienia od alkoholu obowiązuje sądowe leczenie odwykowe. Aby zgłosić alkoholika lub narkomana na odwyk również można takie wnioski składać w tych komisjach celem skierowania na przymusowe leczenie odwykowe. Jednak zanim Komisja zgłosi alkoholika na odwyk, musi najpierw ustalić, czy osoba faktycznie jest uzależniona. W tym celu wzywa na przesłuchanie rodzinę oraz osobę podejrzewaną o uzależnienie, a następnie kieruje ją na specjalistyczne badanie przez biegłego sądowego psychologa i lekarza psychiatrę. Sądowe leczenie odwykowe w dużej mierze uzależnione jest od opinii biegłych. To czy osoba kwalifikuje się do przymusowego leczenia odwykowego orzeka biegły sądowy lekarz psychiatra i psycholog. Biegli po wykonaniu diagnozy uzależnienia wydają opinię, w której stwierdzają, czy osoba jest uzależniona od alkoholu lub narkotyków oraz czy przymusowe leczenie odwykowe jest wobec tej osoby konieczne.

Przymusowy odwyk alkoholowy

Następnym krokiem w zasądzeniu przymusowego odwyku alkoholowego jest przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez sąd rodzinny. Sąd podejmuje ostateczną decyzję o wydaniu zobowiązania do przymusowego odwyku alkoholowego osoby. Ponadto sąd może ustanowić kuratora nadzorującego przymusowe leczenie odwykowe oraz wskazuje tryb przymusowego odwyku alkoholowego oraz rodzaj zakładu leczniczego. Jeżeli osoba uzależniona nie stawi się w wyznaczonym terminie na rozprawę lub do ośrodka na przymusowe leczenie odwykowe, sąd może zarządzić przymusowe doprowadzenie osoby przez Policję.

Ile czasu trwa odwyk?

Przede wszystkim różnice w tym jak wygląda prywatny odwyk alkoholowy można zauważyć w czasie trwania terapii. W prywatnym ośrodku czas trwania odwyku alkoholowego może wynosić 28 dni, a w publicznym 56 dni. W naszym ośrodku czas trwania odwyku alkoholowego wynosi 28 dni.

ODWYK ALKOHOLOWY CENA

Odwyk alkoholowy cena w naszym ośrodku kształtuje się pomiędzy 3.5 a 9 tys. za 28 dni pobytu i zależy od wybranego trybu oraz pokoju. Do wyboru jest dzienny, czyli ambulatoryjny lub stacjonarny, czyli odwyk zamknięty. W przypadku wyboru pobytu zamkniętego na odwyku alkoholowym cena zależy od standardu pokoju, w którym osoba chce zostać zakwaterowana:

• odwyk alkoholowy cena za pobyt z zakwaterowaniem w pokoju 1-osobowym z łazienką, TV, Wi-Fi to 9 tys. zł

• odwyk alkoholowy cena za pobyt z zakwaterowaniem w pokoju 2-osobowym z łazienką, TV, Wi-Fi to 8 tys. zł

• odwyk alkoholowy cena za pobyt z zakwaterowaniem w pokoju 3-osobowym z łazienkami w korytarzu, TV, Wi-Fi to 7 tys. zł

• odwyk alkoholowy cena za pobyt z zakwaterowaniem w pokoju 4-osobowym na poddaszu z łazienkami w korytarzu, TV, Wi-Fi to 6 tys. zł

• odwyk alkoholowy cena za pobyt bez zakwaterowania na terapii dziennej to 3,5 tys. zł

• odtrucie alkoholowe przed terapią cena 800 zł/doba

Jak widać odwyk alkoholowy i cena w naszym ośrodku jest korzystniejsza niż w innych ośrodkach. Oferujemy szeroki wybór pokoi od jedno do kilkuosobowych wyposażonych w łazienki, TV i Wi-Fi.

LECZENIE ODWYKOWE

Leczenie odwykowe zapoczątkował Szpital Psychiatryczny w Willmar w USA jeszcze w 1949 roku. Była to pionierska placówka, w której stosowano nowe i eksperymentalne metody leczenia odwykowego alkoholików. Leczenie odwykowe prowadzono wg modelu Minnnesota. Leczenie odwykowe alkoholizmu traktowano jako leczenie choroby polegającej na utracie kontroli nad piciem, wynikającej z patologicznego pragnienia alkoholu. Wierzono, że u podłoża alkoholizmu leży zależność chemiczna podobna u wszystkich uzależnionych (także od innych substancji), która powinna być leczona jako choroba „bez winy”, a nie karana. Leczenie odwykowe alkoholizmu taktowano jako leczenie choroby chronicznej, rządzącej się własnymi prawami na dwóch podstawowych poziomach: nałogowym zachowaniu i problemach psychologiczno-społecznych, wzajemnie ze sobą powiązanych.

Wstępna motywacja do leczenia odwykowego alkoholizmu nie jest konieczna, jednak zaprzeczanie jest symptomem choroby. W takim przypadku może okazać się konieczne leczenie odwykowe przymusowe.

Leczenie odwykowe przymusowe

Leczenie odwykowe przymusowe oznacza, że pacjenci zostają zobowiązani do leczenia przez sąd, a po stawieniu się w ośrodku na termin lub dowiezieniu przez Policję do ośrodka powinni przejść taki sam program leczenia uzależnień jak wszyscy inni pacjenci. Program ten powinien być wzbogacony o oddziaływania dostosowane do specyfiki pacjentów „przymusowych”. Należy do nich przede wszystkim nieco inne postępowanie w pierwszej fazie leczenia odwykowego i obejmuje pracę nad:

Zwiększeniem motywacji do leczenia w czasie pierwszych kontaktów.
Problemami emocjonalnymi związanymi z sądowymi zobowiązaniami.
Zmianą przekonań dotyczących oceny obecnej sytuacji pacjenta.
Zmianą destrukcyjnych zachowań i postaw utrudniających terapię.

Praca nad motywacją w przebiegu leczenia odwykowego przymusowego ma swoje priorytety. Najważniejsze jest uświadomienie pacjentowi jakie miałby korzyści z podjęcia i kontynuacji leczenia odwykowego. Następnie należy doprowadzić do zrozumienia przez pacjenta faktu, że podjęcie leczenia odwykowego jest warunkiem uniknięcia dalszych problemów natury prawnej.

Praca nad problemami emocjonalnymi u pacjentów zobowiązanych przez sąd do leczenia odwykowego ma swoją specyfikę, ponieważ osoby zobowiązane do leczenia odwykowego odczuwają wiele przykrych uczuć: od złości i buntu, przez lęk, aż do poczucia winy i krzywdy, dlatego często początkowo korzystniej jest pracować z nimi indywidualnie, gdzie łatwiej o poczucie bezpieczeństwa.

Przymusowe leczenie odwykowe jak załatwić?

Przymusowe leczenie odwykowe można załatwić składając w Gminnej lub Miejskiej (w zależności od miejsca zamieszkania) Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wniosek.

Przymusowe leczenie odwykowe, ile trwa?

Przymusowe leczenie odwykowe trwa tyle samo co dobrowolne, czyli:

28 dni w prywatnym ośrodku leczenia odwykowego
56 dni w publicznym ośrodku leczenia odwykowego
6 lub 12 miesięcy w ośrodku długoterminowym Monar

OŚRODEK ODWYKOWY

Ośrodek odwykowy, aby mógł pomagać pacjentom pokonywać osobiste trudności i umożliwiać zachodzenie w psychice pozytywnych zmian musi swoje oddziaływania terapeutyczne opierać na rzetelnej diagnozie, która dotyczy nie tylko uzależnienia, ale także różnych innych obszarów problemowych.

Ośrodek odwykowy powinien przygotować pacjenta do wejścia w program terapeutyczny, ustalić jednostki chorobowe i sporządzić dokładny opis przypadku. Podstawowym kryterium jest zdolność pacjenta do uczestniczenia w terapii. Obowiązkiem terapeuty jest przyjrzenie się sytuacji życiowej pacjenta (często jest ona uniemożliwiająca życie w trzeźwości) i pomóc pacjentowi w realistycznym przyjrzeniu się problemom i zwiększeniu jego zdolności do poszukiwania skutecznych rozwiązań. W pierwszej fazie pobytu na odwyku prywatnie przeważnie dotyczy mechanizmów uzależnienia, zwiększania wiedzy o uzależnieniu i dokonywania autodiagnozy. Początkowo zadania dotyczą zdobywania wiadomości (czytanie, wypełnianie ankiet, zajęcia edukacyjne).

Następnie ośrodek odwykowy powinien przygotować pacjenta do Indywidualnego Planu Terapii oraz opracować całościową strategię pracy terapeutycznej z pacjentem przez badanie u niego poszczególnych obszarów problemowych oraz diagnozę psychologicznych mechanizmów uzależnienia.

Ośrodek odwykowy określa pacjentom wybór problemów do pierwszego IPT, a stosują je w intensywnej i pogłębionej fazie terapii. W miarę postępu psychoterapii powinno pojawiać się coraz więcej treści dotyczących sytuacji życiowej pacjenta i jego problemów osobistych. Kiedy celem terapii staje się zmiana zachowań i sposobu myślenia, aby przez rozbrajanie mechanizmów uzależnienia dojść do rozwiązania problemów osobistych, zadania w IPT powinny się do tego stosować. Pacjenci ćwiczą określone umiejętności, piszą o swoich problemach i trenują nowe sposoby ich rozwiązywania.

Oprócz powyższego ośrodek odwykowy powinien sprawdzać skuteczność Indywidualnego Planu Terapii przez ustalenie, co można uznać za potwierdzenie tej skuteczności terapii oraz sprawdzenie według tych wskaźników, jakie zmiany zachodzą w funkcjonowaniu psychospołecznym pacjenta.

Pacjent na terapii w ośrodku odwykowym ma zapewnione monitorowanie realizacji i modyfikacji IPT. Ważną rolę pełni grupa zadaniowa, która może zaliczyć dane zadanie lub nie. Terapeuta czuwa, aby krytyka była konstruktywna, a nie stałą się atakiem. W trakcie indywidualnych spotkań z terapeutą pacjent realizujący IPT omawia z nim trudności, zaliczenia bądź ich brak.

Ważne jest dokładne zbadanie funkcjonowania pacjenta, sprawdza się w jakiej sytuacji pacjent się znajduje poprzez opis tradycyjnych obszarów: stanu somatycznego; zdrowia psychicznego; historii leczenia; sytuacji materialnej i zawodowej; sytuacji rodzinnej; rodziny pierwotnej z uwzględnieniem alkoholizmu w tej rodzinie; życia seksualnego; funkcjonowania społecznego; zainteresowań; rozwoju duchowego.

Podczas pobytu w ośrodku odwykowym bada się też zasoby pacjenta, aby ustalić punkt oparcia w leczeniu i trzeźwieniu. W tej fazie, kiedy pacjent mówi o problemach wykraczających poza terapię odwykową, uznaje się ich ważność, ale komunikuje, że z tymi problemami będzie można się zająć dopiero po skończonej terapii odwykowej.

Po zakończeniu pobytu w ośrodku odwykowym pacjent w ramach indywidualnego wsparcia post terapeutycznego wymaga sprawdzania skuteczności IPT przez terapeutę oraz analizy swojego stanu po zrealizowaniu IPT. W miarę postępu terapii należy wracać co jakiś czas do diagnozowania. W diagnozie sprawdzającej należy skupić się głównie na jakoś wykonywania przez pacjenta zadań i na sposobie zbliżania się do rozwiązania problemów. Najważniejsze jest stałe monitorowanie efektów terapii i ewentualne modyfikowanie IPT. Po zakończeniu każdego etapu terapii można zrobić szerszą diagnozę problemową umożliwiającą ocenę dotychczasowych osiągnięć pacjenta.

ODWYK NARKOTYKOWY

Odwyk narkotykowy podobnie jak alkoholowy rozpoczyna się od przygotowania do wejścia w program terapeutyczny.

Odwyk narkotykowy rozpoczyna się od postawienia diagnozy nozologicznej. Należy sprawdzić czy u pacjenta występuje Zespół Uzależnienia od Narkotyków, jak zaawansowana jest jego choroba, jakie szkody poczyniło zażywanie narkotyków w zdrowiu psychicznym, fizycznym oraz całym jego życiu. Jeżeli objawy odstawienia się pojawiają, to odwyk narkotykowy zaczyna się od detoksu.

Jeżeli jednak detoks narkotykowy nie jest potrzebny, to najpierw celu badamy w jaki sposób pacjent kontaktuje się z narkotykami, jakie objawy uzależnienia od narkotyków u niego występują (kryteria ICD-10), jaka jest historia jego choroby i leczenia, jakiego rodzaju konsekwencje zażywania narkotyków poniósł do tej pory.

Odwyk narkotykowy implikuje metody stosowane na tym etapie tj.: rozmowa, wywiad, ankiety i kwestionariusze. O rozpoznaniu informujemy pacjenta już w trakcie pierwszych rozmów. Ważne jest, aby na tym etapie pacjent usłyszał negatywne informacje o swoim stanie zdrowia od terapeuty, na tym etapie nie musi jeszcze sam w to uwierzyć. Nie zaczynamy diagnozy od pytań dotyczących ilości i sposobu zażywania, skuteczniejsze na tym etapie są pytania o objawy choroby (kryteria uzależnienia).

Na kolejnym etapie odwyk narkotykowy zakłada, że punktem wyjścia dla odwyku narkotykowego powinna być koncepcja uzależnienia, która tłumaczy istotę mechanizmów oraz określa, jakie zmiany powinny zajść u pacjenta w rezultacie terapii.

Na podstawie założeń teoretycznych dla odwyku narkotykowego ustala się konkretne metody oddziaływań terapeutycznych, a inne świadczenia zdrowotne np. konsultacje psychiatryczne i leki pełnią rolę wspomagającą. Najważniejszą formą odwyku narkotykowego jest psychoterapia zajmująca się mechanizmami uzależnienia.

Leczenie w ramach odwyku narkotykowego powinno mieć na uwadze powyższe cele, a program terapeutyczny powinien umożliwiać uzyskanie zmian w funkcjonowaniu pacjenta w celu:

Rozpoczynaniu procesu zdrowienia.
Uznaniu własnego uzależnienia i powstrzymywaniu się od zażywania narkotyków.
Zwiększenia zdolności do utrzymywania abstynencji od narkotyków.
Nauczenia się i korzystania w życiu z umiejętności intra- i interpersonalnych potrzebnych do zachowania trzeźwości.
Nauczenie się zapobiegania nawrotom uzależnienia.
Uczeniu się nowych umiejętności potrzebnych do trzeźwego życia.
Rozwiązanie problemów osobistych.

Dwa ostatnie tematy z powyższych punktów odwyku narkotykowego mogą się znaleźć w fazie post terapeutycznej, czyli terapii uzupełniającej – pogłębionej.

KLINIKA ODWYKOWA

Nasza klinika odwykowa prowadzi 28-dniowe leczenie uzależnień. Program terapii uzależnień oparty jest na modelu Minesota. Tym właśnie prywatna klinika odwykowa różni się od przyszpitalnych ośrodków odwykowych, w których pobyt trwa 56-dni.

Różnica wynika z tego, że Ministerstwo Zdrowia jeszcze w latach 80-tych i 90-tych, gdy opracowywano program leczenia uzależnień w Polsce oszacowało czas terapii właśnie na 56 dni. Bazując na tej ustawie NFZ płaci za pobyt pacjenta na oddziale odwykowym przez maksymalnie 56 dni, więc przyszpitalne ośrodki leczenia uzależnień wydłużyły program tak, aby maksymalnie wykorzystać przysługujące środki.

Natomiast jeszcze inną alternatywą dla prywatnej kliniki odwykowej oraz pobytu w tzw. NFZ-towskim ośrodku jest długoterminowe leczenie w ośrodkach Monar w których pobyt trwa 6 miesięcy z możliwością przedłużenia do 12 miesięcy. Stosowany jest w nich model tzw. społeczności terapeutycznej, który również bazuje na modelu Minnesota, jednak zawiera mniej godzin psychoterapii dziennie.

Pobyt w klinice odwykowej zaczyna się od:

Przywitania i nawiązanie kontaktu.
Rozpoznania i nazwania problemów, które zdecydowały o zgłoszeniu się pacjenta do kliniki odwykowej.
Ustalenie związku aktualnych problemów życiowych pacjenta z piciem przez niego alkoholu lub zażywania narkotyków.
W razie stwierdzenia zespołu abstynencyjnego pacjenta kieruje się na detoks.
Ukazanie pobytu w klinice odwykowej jako szansy na rozwiązanie tych problemów.
Zrobienie diagnozy uzależnienia jako podstawy do ustalenia najbardziej odpowiedniej formy pomocy dla pacjenta.
Udzielenie jasnej informacji o formach i zasadach programu terapeutycznego oraz regulaminu pobytu w klinice odwykowej.
Określenie celu leczenia, które nawiązywałoby do problemów, jakich doświadcza pacjent.
Zawarcia kontraktu na wejście w program terapeutyczny.

Następnie pobyt w klinice odwykowej składa się z terapii grupowej oraz indywidualnej. Oddziaływania terapeutyczne nakierowane są na zaakceptowanie przez pacjentów faktu, że cierpią na chroniczną i postępującą chorobę, że utracili zdolność kontroli nad swoim życiem oraz że nie ma skutecznego sposobu na wyleczenie ich z tej choroby co oznacza, że nigdy nie nauczą się pić alkoholu lub zażywać narkotyków w sposób towarzyski, kontrolowany, a więc jedynym wyjściem jest całkowita abstynencja. Natomiast wyzdrowienie, rozumiane jest jako utrzymanie trzeźwości, a szansę na to ma tylko ta część pacjentów, która zaakceptuje realność utraty kontroli i będzie wierzyć w Siłę Wyższą, pomagającą tym, których wola została osłabiona przez alkoholizm czy narkomanię. Osiąganie tych celów dokonuje się poprzez realizację zadań w sferze poznawczej, behawioralnej, emocjonalnej, społecznej i duchowej.

Podsumowując celem leczenia jest pomoc pacjentom w radzeniu sobie z uzależnieniem przy jednoczesnej akceptacji ich ograniczeń. Klinika odwykowa do leczenia uzależnień u swoich pacjentów zatrudnia różnych specjalistów: lekarzy psychiatrów, terapeutów uzależnień, psychologów, a nawet pielęgniarki. Leczenie odwykowe wymaga wprowadzenia gwałtownej zmiany w życiu pacjenta w czasie pobytu w klinice odwykowej, przy czym ważne jest, aby praca przebiegała w małych i zadaniowo ukierunkowanych grupach oraz aby prowadzona była systematyczna psychoedukacja i psychoterapia.

TERAPIA ODWYKOWA

Terapia odwykowa może różnić się pod względem zastosowanych metod leczenia. W zależności od stanu pacjenta podejmowane są różne oddziaływania w celu zapewnienia jak największej skuteczności, a celem terapii odwykowej jest całkowita abstynencja. Cele terapii odwykowej mogą też skupiać się na życiu emocjonalnym pacjenta i jego motywacji do trzeźwienia, a im szybciej problem alkoholowy zostanie zidentyfikowany, tym większe są szanse na efektywną terapię odwykową. Należy pamiętać, że uzależnienie to choroba wieloczynnikowa, dlatego wymaga profesjonalnej pomocy skoncentrowanej na trzech elementach somatycznym, psychologicznym i społecznym pacjenta.

Terapia odwykowa może odbywać się w ramach pobytu stacjonarnego lub ambulatoryjnego. Natomiast nie ważne jaki tryb pacjent wybierze, terapeuci pracują z każdym jednakowo, co więcej pomagają im również po zakończeniu terapii, aby mogli prowadzić życie bez alkoholu. Natomiast to jakie metody terapii zastosują zależy od kilku czynników np. poziomu głębokości uzależnienia współobecnych chorób czy potrzeb pacjenta.

Etapy terapii odwykowej

Terapia odwykowa odbywa się w kilku fazach:

Faza terapii odwykowej to pierwszy kontakt, który z reguły zaczyna się od rozmowy ze specjalistą na temat nadużywania alkoholu i strat z tym związanych. Celem tej fazy jest wzmocnienie osobistej odpowiedzialności uzależnionego i określenie dalszych kroków. W przypadku bardzo długiego okresu picia alkoholu może okazać się, że pacjent będzie wymagał przeprowadzenia odtrucia alkoholowego, po którym najważniejsza będzie gotowość pacjenta do podjęcia terapii odwykowej. Niestety czasem zdarza się, że osoba dotknięta chorobą alkoholową nie tylko nie przyznaje się do problemu z piciem, ale także nie przyjmuje pomocy. Czasami też negatywne zdrowotne następstwa picia są motywatorem do rozpoczęcia terapii odwykowej.
Fazą terapii odwykowej jest detoksykacja, podczas której organizm powinien być wyczyszczony z alkoholu. Najważniejszym punktem detoksu jest ratowanie zdrowia pacjenta przez farmakologiczne zapobieganie objawom odstawienia. W przypadku wystąpienia objawów tych z powikłaniami tj. drgawkami, majaczeniem konieczne może być leczenie psychiatryczne. Przeprowadza się je często w ośrodkach szpitalnych pod opieką personelu medycznego. Objawy abstynencyjne leczone są lekami takimi jak benzodiazepiny, przeciwpadaczkowe i kroplówki.
Po detoksie lub gdy pacjent przyjeżdża trzeźwy rozpoczyna się właściwa faza terapii odwykowej, czyli psychoterapia uzależnienia, która przebiega w trybie stacjonarnym lub ambulatoryjnym. Pacjenci na terapii uczą się prowadzić życie bez alkoholu czy narkotyków, jak radzić sobie z emocjami, głodem alkoholowym czy narkotykowym oraz zapobiegania nawrotom picia alkoholu lub zażywania narkotyków. Oprócz tego rozpoznaje się wzorce destrukcyjnych zachowań i wypracowuje konstruktywne strategie rozwiązywania problemów osobistych. Znajduje nowe punkty oparcia w sobie, odkrywa własne zasoby i wzmacnia motywację do trzeźwego życia. W terapii odwykowej stosuje się takie metody terapeutyczne jak psychoterapia, psychoedukacja, treningi relaksacji itp.
Ostatnia faza terapii odwykowej to opieka post terapeutyczna. Ma ona na celu pomóc pacjentowi utrzymać abstynencję, zmniejszyć ryzyko nawrotu i ułatwić integrację społeczną, rodzinną lub zawodową. Odbywa się to w ramach terapii pogłębionej ambulatoryjnej lub indywidualnej.